Upper class

Maandag 26 juni,

Heel Nederland zal wel in de mineur zijn op dit moment. Ik krijg allemaal opmerkingen van de Surinamers, meestal met een smadelijke ondertoon. Zoals ik al had gezegd, waren veel Surinamers tegen Van Basten, omdat hij een aantal Surinaamse spelers zoals Seedorf en Kluivert niet had opgesteld. Ik heb de wedstrijd thuis gekeken met Terrence. En dat is maar goed ook want op de Nederlandse ambassade liep de spanning zo hoog op dat sommige Nederlanders met elkaar op de vuist gingen. Dat hoorde ik dan vandaag van Marieke.

Zaterdagavond was ik op de verjaardag van Preveen bij hem thuis. Het was een heel leuk feestje, waar ook warm werd gegeten ’s avonds laat nog. Preveen heeft een rijke familie, dus uiteraard waren er ook rijke gasten op het feest. Het hele erf stond vol met enorm grote en nog veel duurdere auto’s. Je status werd echt bepaald ten eerste door het beroep dat je deed, dan door je auto en misschien ook nog wel door je vrouw. Ik ben nu dus bekend bij de rijken van Suriname. Ik heb natuurlijk ook iedereen vertelt dat ik in een villa in het centrum woon en arts ben (voor het gemak). Nee hoor, niet echt. Een auto kan ik trouwens ook rijden als ik wil. Er staat een 4x4 jeep bij het huis, die ik mag gebruiken van Terrence als ik wil. Misschien komt dat nog eens van pas. Nu nog een vrouw vinden met een hoge opleiding en ik heb het helemaal gemaakt hier.

Terrence heeft ook een fiets voor me geregeld. Het is een oude fiets die nog in het schuurtje stond van het huis. Hij is van Terrence en er waren wat mankementen aan. Een band was lek, en beide remmen waren stuk. Terrence heeft vandaag de onderdelen gekocht voor me en ook nog gemonteerd. Ik heb de onderdelen terugbetaald en nog wat extra voor de gedane moeite. Ik heb nu dus een goede fiets hier, met zelfs werkend licht. Volgens mij is Terrence wel blij met een extra bewoner in het huis, zoveel moeite als hij voor me doet. Hij houdt wel van wat aanspraak en we kunnen het wel met elkaar vinden. Ik vind het ook prettig om niet alleen in zo’n groot huis te zitten en af en toe wat aanspraak te hebben. De gesprekken gaan meestal wel over het WK, dus ik weet nog niet waar we het over een paar weken over gaan hebben, maar goed.

Ik ben vanmiddag meteen naar het centrum gefietst, wat eigenlijk nog best dichtbij is, ongeveer 20 minuten fietsen. Je fietst hier niet zo hard, door het drukke verkeer maar ook door de warmte, waardoor je zeer snel drijfnat bent van het zweet. Als je voorzichtig genoeg bent is het ook nog wel veilig om te fietsen. Ik ga dus de komende tijd mijn omgeving wat meer verkennen met de fiets, zodat ik weet wat er allemaal te krijgen is hier.

In het ziekenhuis gaat de omgang met het personeel steeds beter. Het was eigenlijk meer koudwatervrees van beide kanten. We kunnen zelfs al grapjes maken met elkaar. De verpleegsters (de zusters zoals ze hier zeggen) merken volgens mij dat als jij je niet te afstandelijk of autoritair opstelt, ze ook wat losser met je kunnen omgaan. De omgangsvormen zijn over het algemeen heel erg formeel en hierarchisch hier (in Nederland ook wel, maar niet zo), maar op sommige momenten wordt dat opeens losgelaten. Dan wordt er heel vrij gepraat. De hierarchie blijft wel behouden, maar voor dat moment is iedereen even gelijk. Ook de doktoren doen hier aan mee in meer of mindere mate.

Als het lukt zal ik wat foto’s bij dit bericht zetten die ik heb gemaakt met het toestel van Preveen. Van het weekend in Nickerie, het huis waar ik woon en van het ziekenhuis. Deze laatste twee zodat jullie een beetje een indruk hebben van hoe mijn dagelijkse leven hier eruit ziet.